Włoscy kartografowie wytyczyli środek Republiki w miejscowości Rieti. ( Jakkolwiek mieszkańcy oddalonego o 50 km Narni mają inne zdanie). To starożytne miasto ( łac. Reate ) rozciągnięte w dolinie rzeki Velino w prowincji Lacium znajduje się na trasie rzymskiej drogi solnej Via Salaria łączącej Adriatyk ze stolicą. Od zawsze było związane z Rzymem, jako część Państwa Kościelnego. Tutaj rezydowali papieże Innocenty III, Honoriusz III, Grzegorz IX, Mikołaj IV i Bonifacy VIII. Pozostał po nich olbrzymi kompleks zabudowań pałacu biskupiego zajmujący kilka kwartałów starówki w sąsiedztwie katedry. O samym Rieti napiszę po 4 grudnia.

Rieti i okolice naznaczone są śladami obecności św. Franciszka z Asyżu. Święty Biedaczyna przebywał w  tym rejonie Lacium latach 1222 – 1226. Do Rieti – pod opiekę dworu papieskiego sprowadził Świętego jego zły stan zdrowia. Ascetyczny tryb życia oraz udział w wyprawie krzyżowej do  Egiptu ( Damietta) w latach 1219 - 1220 przyczyniły się do tego, że zapadł na malarię, jaglicę i puchlinę wodną. Ropiały mu oczy i uszy. Tracił wzrok i słuch. Do najlepszych lekarzy papieskich rezydujących w Rieti skierował go opiekun – kardynał Hugolin. Święty Franciszek poddał się leczeniu, właściwie, na rozkaz kardynała. Jego stosunek do leczenia był ambiwalentny, wynikał z ascetycznie pojmowanej teologii ciała. Operacja odbyła się w oddalonej o kilka kilometrów od Rieti pustelni Fonte Colombo w 1225 roku. Polegała na przypaleniu żył łączących oczy z uszami (kauteryzacja). Raczej nie pomogła, bo dolegliwości nie ustąpiły. Z tego wszystkiego, przynajmniej, do naszych czasów zachowała się modlitwa Świętego przed operacją: „Bracie ogniu, Pan cię stworzył szlachetnym i użytecznym dla wszystkich stworzeń. Bądź dla mnie życzliwy tej godziny, gdyż zawsze cię kochałem i będę się starał nadal to czynić z miłości do Pana, który cię stworzył. Proszę więc naszego wspólnego Stwórcę, aby złagodził twój żar, bym mógł go znieść”.

Również z Rieti, a konkretnie z oddalonym o 15 km Greccio wiążemy powstanie pierwszej w świecie szopki Bożonarodzeniowej. Według pomysłu i wskazówek tracącego wzrok Św. Franciszka  urządził ją br. Jan w 1223 r. Szopka, nie dość, że pierwsza, to jeszcze innowacyjna – z udziałem żywych zwierząt. I tak ten fundament chrześcijańskiej popkultury dotrwał od XII w. do dzisiejszych trudnych czasów. Dopiero w XX w. szopki stały się obiektem opętańczych ataków antychrześcijańskich. W każdym razie szopki są „znakiem firmowym” Rieti. Lokalne władze organizują festiwale szopek z ekspozycjami, jak ta w krużgankach pałacu biskupiego.

I wreszcie Fonte Colombo - Źródełko Gołąbków: pustelnia, następnie klasztor, a obecnie sanktuarium oddalone od Rieti o 7 km. To dawne Monte Ranierio ze źródełkiem, przy którym św. Franciszek pozdrowił gołębie ( sorelle piumante = pierzaste siostrzyczki) przybywając tu po raz pierwszy w 1217 r.  Oprócz źródełka jest tu wiele śladów pobytu św. Franciszka. A to: grota ( Sacro Speco), w której przez 40 dni o chlebie i wodzie przygotowywał się do spisania Reguły Zakonu, domek, w którym dokonano operacji, kaplica św. Marii Magdaleny oraz dąb ostrolistny ( Quercus ilex), pod którym współbracia negocjowali ze Świętym tekst Reguły. Ostatecznie negocjacje te przeciął osobiście Pan Jezus ukazując się na owym dębie mówiąc: „Franciszku, nie ma nic twojego w regule, ale moim jest wszystko co ona zawiera”. Szczególny związek ze św. Franciszkiem przypisuje się XII w. kaplicy św. Marii Magdaleny ( d. św. Cecylii ). Jest ozdobiona freskami w stylu bizantyjskim. Po prawej stronie jeden z fresków przedstawia księżnę św. Kunegundę (Kingę – takie polonicum). Natomiast po lewej stronie za plexi, obok świetlika jest wymalowana litera TAU, przypisywana samemu Świętemu. Jak wiadomo „Franciszek żywił szczególną cześć i przywiązanie do znaku TAU. Często o nim mówił, nim podpisywał listy, które wysyłał” (św. Bonawentura), a także „często mówił o nim w swoich przemówieniach, wykonywał go na początku wszystkich swoich zajęć i własnoręcznie podpisywał tym znakiem listy. Znakiem TAU błogosławił ludzi, oznaczał nim również drzewa i zwierzęta, umieszczał go na rzeczach i budynkach”. Jednak nie zabytki materialne stanowią o sile Fonte Colombo. To w tym miejscu powstała ostateczna redakcja Reguły Zakonu. Jak pisze Anonimus Reatino w Actus Beati Francisci in Valle Reatina: „ Góra Reguły została wypełniona przez Pana boską słodyczą, uświęcona zapachem Jego obecności pośród świętującej kompanii błogosławionych. Stała się nowym Synajem, na którym jak wszyscy słyszeli, było podyktowane Prawo. Nowym Karmelem, na którym dusza Franciszka przebywała i rozprawiała z Panem. Fonte Colombo to góra, na którą powinniśmy wchodzić boso, bo to miejsce jest naprawdę święte” . Utworzeniu Reguły towarzyszy wiele pięknych franciszkańskich legend. Święty Franciszek spisywał jej ostateczną wersję w towarzystwie br. Leona – sekretarza oraz br. Bonizzo prawnika. Najprościej spisanie Reguły przedstawia fresk w klasztornym kościele św. Franciszka Fonte Colombo, gdzie Pan Jezus, na rękach Najświętszej Matki, przekazuje św. Franciszkowi tekst w obecności papieża Honoriusza. Honoriusz III zatwierdził ostateczna wersję Reguły ( Regula Bullata) dnia 29 listopada 1223 r. bullą Solet annuere.  Kopia Reguły znajduje się we wspomnianym kościele Św. Franciszka.

Do Fonte Colombio z centrum Rieti prowadzi pieszy szlak pielgrzymkowy. Trasa przecina przedmieścia miasta, mija plantacje orzechów włoskich. Pnie się do góry, następnie ścieżka wchodzi  w gęsty las liściasty aż do Sanktuarium.

To z tego niepozornego, legendarnego Źródełka Gołąbków wybija strumień duchowości franciszkańskiej i rozlewa się przez wieki po całym świecie. Amen.

 

 

 

 

 

 

---

tagi: św. franciszek z asyżu  fonte colombo  reguła franciszkańska 

	Sas
	8 listopada 2024 22:24

9     1079    9 zaloguj sie by polubić